அவமதிப்புச் சட்டத்தின் எல்லை: நீதி நிர்வாகத்துக்கே தவிர தனிப்பட்ட பழிவாங்கலுக்கல்ல – உச்ச நீதிமன்றம் விளக்கம்.

📰 நீதிமன்ற அவமதிப்பு அதிகாரம்: "நீதிபதிகள் ஆயுதம் போலப் பயன்படுத்தக் கூடாது" - உச்ச நீதிமன்றம் பளீர் உத்தரவு

நீதிமன்ற அவமதிப்பு (Contempt of Court) வழக்குகளைக் கையாள்வது தொடர்பாக உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு முக்கியமான மற்றும் பளீர் உத்தரவைப் பிறப்பித்துள்ளது. நீதிமன்ற அவமதிப்பு அதிகாரத்தை நீதிபதிகள் தங்களின் தனிப்பட்ட அதிகாரமாகவோ அல்லது பழிவாங்கும் ஆயுதம் போலவோ பயன்படுத்தக் கூடாது என்று உச்ச நீதிமன்றம் வலியுறுத்தியுள்ளது.

🛑 உத்தரவின் முக்கிய சாராம்சம்:

• தனிப்பட்ட அதிகாரம் அல்ல: நீதிமன்ற அவமதிப்பு தொடர்பான வழக்குகளை விசாரிக்கும்போது, அது நீதிபதியின் தனிப்பட்ட கோபம் அல்லது அதிருப்தியின் வெளிப்பாடாக இருக்கக் கூடாது.
• சட்டத்தின் நோக்கம்: நீதிமன்ற அவமதிப்புக் குற்றச்சாட்டைப் பதிவு செய்வதன் முக்கிய நோக்கம், நீதி நிர்வாகத்தின் மாண்பு மற்றும் கண்ணியத்தைக் காப்பதே ஆகும். தனிப்பட்ட நீதிபதியின் உணர்வுகளைப் பாதுகாப்பது அதன் நோக்கம் அல்ல.
• ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தக் கூடாது: நீதிபதிகள் தங்களுக்கு எதிராகக் கடுமையான விமர்சனங்கள் வைக்கப்படும்போதோ அல்லது தீர்ப்புகளில் குறை கூறப்படும்போதோ, அவமதிப்பு அதிகாரத்தை ஓர் **'ஆயுதம் போல'**ப் பயன்படுத்துவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்.
• நீதி நிர்வாகத்தைப் பாதுகாத்தல்: நீதிமன்ற அவமதிப்புக் குற்றச்சாட்டைச் சுமத்துவது, நீதி நிர்வாகத்தின் செயல்பாடுகளைத் தடுக்கும் அல்லது அதன் மீதான நம்பிக்கையைக் குலைக்கும் செயல்களுக்கு எதிராக மட்டுமே இருக்க வேண்டும்.

⚖️ இந்த உத்தரவின் தாக்கம்:

நீதிபதிகளுக்கு அதிகாரம் வழங்கும் அதே வேளையில், அந்த அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தும்போது பின்பற்ற வேண்டிய கட்டுப்பாடுகளை இந்த உத்தரவு தெளிவுபடுத்துகிறது. நீதிமன்ற அவமதிப்புச் சட்டங்கள் விமர்சனங்களைக் கட்டுப்படுத்த ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்தப்படுவதாக நீண்ட காலமாக எழுந்து வந்த விமர்சனங்களுக்கு மத்தியில் இந்த உத்தரவு வந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.

📜 உச்ச நீதிமன்ற உத்தரவின் பின்னணி மற்றும் முக்கியத்துவம்

உச்ச நீதிமன்றம் பிறப்பித்த இந்த உத்தரவின் பின்னணி மற்றும் அது ஏற்படுத்தும் தாக்கங்கள் குறித்து இங்கே விளக்கப்பட்டுள்ளது:

1. 🔍 பின்னணி என்ன? (Contempt of Court சட்டம்)

நீதிமன்ற அவமதிப்புச் சட்டம், 1971 (Contempt of Courts Act, 1971) என்பது இரண்டு முக்கிய வகைகளைக் கொண்டது:

• சிவில் அவமதிப்பு (Civil Contempt): நீதிமன்றம் பிறப்பித்த உத்தரவு, தீர்ப்பு அல்லது ஆணையை வேண்டுமென்றே பின்பற்றாமல் இருப்பது.
• குற்றவியல் அவமதிப்பு (Criminal Contempt): நீதி நிர்வாகத்தின் மாண்பைக் குறைக்கும், அதன் செயல்பாடுகளில் தலையிடும் அல்லது நீதிபதியின் அதிகாரத்தை இழிவுபடுத்தும் எந்தவொரு வெளியீடு (எழுதுதல், பேசுதல், சைகை) அல்லது செயல்.

நீதிமன்றங்கள் இந்த அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவதன் முதன்மை நோக்கம், நீதித்துறை அமைப்பின் மீதான மக்களின் நம்பிக்கையையும், அதன் அதிகாரத்தையும் பாதுகாப்பதே ஆகும்.

2. ⚖️ உச்ச நீதிமன்றம் ஏன் இந்த உத்தரவைப் பிறப்பித்தது?

சமீப காலமாக, நீதிமன்ற அவமதிப்புச் சட்டங்கள் விமர்சகர்களுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தப்படுவது குறித்துப் பல விவாதங்கள் எழுந்துள்ளன.

• விமர்சனங்களை ஒடுக்குதல்: நீதிபதிகளின் தீர்ப்புகள் அல்லது நீதித்துறையின் செயல்பாடுகள் குறித்து ஊடகங்கள், சமூக ஆர்வலர்கள் அல்லது வழக்கறிஞர்கள் கடுமையாக விமர்சிக்கும்போது, நீதிபதிகள் அந்த அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி அவர்களைத் தண்டிப்பதாகக் குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தன.
• தனிப்பட்ட பழிவாங்கல்: சில சமயங்களில், நீதிபதிகள் தங்கள் தனிப்பட்ட கௌரவம் அல்லது மனவருத்தம் பாதிக்கப்பட்டதாக உணரும்போது, இந்தச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்ற கருத்தை உச்ச நீதிமன்றம் கருத்தில் கொண்டுள்ளது.

இந்த உத்தரவின் மூலம், நீதித்துறையின் மீதான விமர்சனங்களை ஒடுக்கக் கூடாது என்றும், நீதிபதிகள் இந்த அதிகாரத்தை தனிப்பட்ட கௌரவத்திற்காகப் பயன்படுத்தாமல், நீதி நிர்வாகத்தின் ஒட்டுமொத்த நலனுக்காக மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும் என்றும் உச்ச நீதிமன்றம் எச்சரிக்கை விடுத்துள்ளது.

3. ⭐ முக்கியத்துவம் (Impact)

இந்த உத்தரவு நீதித்துறை வரலாற்றில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது:

• பொறுப்புணர்வு அதிகரிப்பு: இது நீதிபதிகள் தங்கள் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தும் போது அதிக பொறுப்புணர்வுடன் செயல்பட வலியுறுத்துகிறது.
• ஜனநாயக உரிமை: பொதுமக்களுக்கும் ஊடகங்களுக்கும் நீதித்துறையின் செயல்பாடுகள் குறித்து ஆக்கபூர்வமான மற்றும் நியாயமான விமர்சனங்களை முன்வைக்கும் ஜனநாயக உரிமையை இது நிலைநிறுத்துகிறது.
• சட்டத்தின் எல்லை: நீதிமன்ற அவமதிப்பு அதிகாரம் என்பது, நீதி நிர்வாகத்தை முடக்குவோருக்கு எதிரானதே தவிர, கருத்துச் சுதந்திரத்தைப் பயன்படுத்துவோருக்கு எதிரானது அல்ல என்ற சட்டத்தின் எல்லையை இது தெளிவாக வரையறுக்கிறது.